Bildiğinden...
Hiçbirşeye eywallahı yoktur, herşeye kafa tutar, kafa atar, zille tokat dalar isterse...
Yeri geldiğinde öğretir ama döverek, söverek. Yerini sen bilemeden nevrin dönmüşken o seçer.
Ama herdefasında kendisine saygılı olanlara gösterir en sırlarını.
Ağzın burnun dağılmışken, göğüs kafesinde soluk durmazken kafanda ampul yanar bir sürü morluklarla.
İyidir hoştur ama kabadayıdır. Naraları tüm evreni sarar.
Çocuğunu da kesen, anasını da doğrayan, sülaleleri de bitiren o dur.
Zamane olan nedir ki. bizim kabadayının şamaroğlanları...
Zaman zaman kendisi de efkarlanır, yumuşar bunun için tek sebebi etraflıca sağlam bir tokat için güç toplamaktır. Her zaman tokatı oturtacağı birileri vardır.
Onun için birileri hep kitlelerdir.
Anlamassın dostum, anlamassın...
