Sürreal metaforlar nezdinde paradoks kurmaca...
Kurallar: Gözler kapalı, fiiliyat yok, içe dönük sorgulama, suçluluk-suçlamak, kendiliğinden, spontane
Araçlar: Bilimum çevre faktörleri ve salt uslamlama
Oyuncu: Paradoksal görünmeyen kendi yokluğunun tanığı bireysel içtimalar...
Zarlar atılır ve oyun başlar; bir dakika tanrı zar atmaz...
Şudur: Önce masadan düşersin sonra kafanı duvara çarparsın ve oradan başka herhangi bir yere savrulursun ama duvara minnet duyarsın; ne de olsa başka ne şekilde savrulabilirdin ki...En doğru çarpışma duvara deydiğin anda en doğru savrulmaya dönüşür...
Uslamlamamızı kurduktan sonra paradoksallığımızı onaylayalım; Bu kadar aceleci olma...
-Zamanı kim çaldı?
-Ama zamanı sınırladılar
-lar?
-Zaman mefhumunda şahsın işi ne!!
Paradoks belirir; En iyi savrulma en iyi zamanda olur... Zamanda akıp giderken...
Zamanda savrulmadığımızı kim iddia edebilir?
Çarpışma, savrulma, zaman ve paradoks her birinin anlamı ve her birinin toplamı ve herbirinin toplamından fazlası yine herbirine denk düşüyor...
Bak şu işe...
