*Sessiz ol…
*Şşşşşş!!
*Ney?
*Arıyorum
*Neden?
*Bulmalıyım, bulmalıyım, yalnız bırakamam…
*Peki biticek mi?
*Sessiz ol dedimm…
*(Karanlık, sessiz, ayrıca farkedilmeyecek kadar sinsi bir ısı var odada. Isıtmıyor ama soğukluk yok…)
*Geliyorum…
*Neredesin?
*Elini uzat!
*Tamam
*(Sesler yankılanıyor, karşı duvardan, bir çatlaktan bir ışık beliriyor…)
*Görüyorum…
*…
*Görüyorum, orada.
*(Yüzünde iki kesik yarası var, gözleri herzamanki gibi buğulu, aradığı şeyin şiddeti göz yaşlarını çağlayan yapmış. Belirsiz bir kızgınlık tebessümle karışık ifade alıyor suratında… Sürekli böyle…)
*Peki neden?
*Ney neden?
*(Ağlıyor. Çatlaktaki ışık gittikçe belirsizleşiyor. Yerde, çatlamış duvarın hemen önünde bir kitap var… )
*Biliyordum…
*Büyüklerimden dinlemiştim. Hep oradaydı… Hep benimleydi… Yalnız olamaz… Eminim.
*Gel!!!
*(Oda zifiri karanlık oldu. Kitap görünmüyor. Yaldızlı kapağı odadaki tüm ışığı üzerine çekmiş. Odada ne kadar ışık varsa artık… Belli belirsiz bir şeyler görünüyor..)
*İşte o, evet o…
*Hayır…
