Belediye otobüsleri bazı şeylere kadir diye düşünüyorum. Özellikle insanların iki nokta arasındaki yolculuk esnasında akıllarına bu süreyi geçirmeye dönük aktiviteler geldiğini bir kez daha doğruladım. Belediye otobüsleri biraz da beyin jimnastiğinin yoğun kitlelerce birarada yapıldığı bir kamusal alan zannımca.
Mevzu şu. Otobüsteyken tam arkamda oturan dede ile torunu aralarında hararetli bir şekilde konuşuyolar. Dede 70'ini geçmiş torun 10 yaşlarında.
Torunun elinde bir top var ama poşet içinde. Neden o poşet içinde olduğunu bilmediğinden ve topunu canlı kanlı elinde görmek istediğinden topu poşetten çıkarmaya çalışıyor. Fakat anne tarafından sıkıca bağlanmış olan poşet bir türlü açılmıyor. Zaten maksat top oynamak isteyen çocuğun hayallerini suya düşürmek değil midir?
Bu muhafazakar ve otoriteryan eyleme boyun eğmeyen çocuk inatla yol boyunca topu poşetten çıkarmaya çalıştı. Bu esnada dede elindeki yaş kartını oynayarak çocuğa topu poşetten çıkarmamasını söyledi. Çocuksa aldırmadı tabi ki.
Diyalog şudur:
-Oğlum bırak elinden şu poşeti (tahayyül buraya kadar çocuğun elinde dedeye göre sadece poşet var içindeki top çocuğu veya dedeyi niye ilgilendirsin ki?)
-Ya dede topu çıkarmak istiyoruuuum.
Ve dedenin diyalog bir hızlı düşün yanlış karar ver merkezi olan belediye otobüsünde olası en mantıksız cevabı veriyor. Bağırarak:
- Saçma, saçma, saçma!!!
Ve çocuk olası en mantıklı cevabı sürekli olarak tekrarlıyor:
-Saçmaaaa, saçmaaa, saçmaaaa
Ben inene kadar çocuk susmamıştı. Muhtemelen büyüyünce büyük adam olacak.
NOT: O top neden poşettedir???!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder