Fizikte bir enerjinin açığa çıkarken aldığı hale ışıma denir. Ama ışımanın benim için başka bir anlamı var. Aklıma hep güneş patlamaları, büyük yıldızların ölmesi gibi şeyler gelir ki bunlar temel olarak yakınlarda olduğu zaman bir insan yaşamını kolaylıkla bitirebilecek şeylerdir.
Ama ne tuhaftır ki örneğin dünyadaki yaşamı bitirecek kadar güçlü ışımaların gerçekleşmesinden sonra ortaya çıkan büyük patlamalar benim asıl önemle vurgulamak istediğim nokta. Işımalar büyük patlamaların habercisi gibi. Ne patlamanın kendisi ne de patlama için bi hazırlık hemen öncesi ama patlamaya neden olan değil. Sonucun başlangıcı gibi...
Işıma kategorisi altında sonuçların, sonların başlangıçlarını yazmak istedim farkettim ki yaşamımdaki herşey farkettiğim anda bir sona yaklaşmış olan şeyler ve bir neden aradığımda karşıma çıkan sonun başlangıçlarını kavrayabilmem. Hiçbir zaman sona gidenin başını yakalayamayacak olmam ilginç. En azından ben beceremiyorum. Bir neden arıyor olmam ayrı bir soru eğer patlama noktasına gelirse "neden neden?" sorusuna da bir son başlangıcı yaparım herhalde...
Şöyle birşey mi; farketmeye yakın, anlamı o olanların görevlerini yerine getirmeleri, bilmeye yakın bilmediklerinin çoğalması, sevmeye yakın sevdiğinde doğal olmayacağını bilmek kadar riyakar, istemeye yakın haz aldıklarının değişmesi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder